WEERZIEN IN CAÏRO 2
‘Waar ben je mee bezig, wil je ook vermoord worden?’
‘Die kerel…’
‘Hemel Tess, ik schrok me wild toen ik je niet meer zag. De man achter de balie was gelukkig erg spraakzaam nadat ik mijn kaart liet zien. Ik weet nu de naam van die kerel. Ga in Godsnaam geen spelletjes spelen met deze lui.’
‘Nou, speel jij die dan maar.’ Schamper voegde ze er aan toe: ‘Ik vind het best knap van mezelf dat ik hem voor jou heb gevonden. Hij is nu vast hier in de moskee.’
‘Kom mee terug naar het hotel.’
‘In een moskee zal niets gebeuren.’
‘Niets daarvan.’
Niels pakte haar resoluut bij haar arm.
Mokkend liep ze naast hem. Nu keek ze wel om zich heen en besefte dat ze de weg terug zelf waarschijnlijk nooit gevonden zou hebben.
‘En nu ga je goed ontbijten, behalve een slok koffie heb je niets gehad. Hierop kun je niet goed nadenken.’
‘Dat hoef ik toch niet meer. Ik ben ontslagen… of ben je dat vergeten?’
Larry zat nog aan hetzelfde tafeltje. Hij keek opgelucht en kuchte. ‘Ik heb Pieter gebeld. Hij was erg onder de indruk van het verhaal van de kaping. Niels vertelde mij de datum en Pieter zal alles hierover op internet opzoeken.’
‘Zo vertrouwt hij mij niet?’
‘Tess, ik kan begrijpen dat je spinnijdig bent, maar luister even.’
Ze ging zitten en zag dat Niels een bord van het ontbijtbuffet pakte en dat begon op te laden.
Larry schuifelde op zijn stoel heen en weer. Ze keek hem expres niet aan.
Niels kwam aanlopen. Larry stond op. ‘Eet Tess, ik moet nog iets regelen. Ik ben zo snel mogelijk terug.’
Ze stak haar tong naar hem uit.
Niels ging naast haar zitten en hield een croissant met boter uitnodigend voor. Na een hap merkte ze pas hoeveel trek ze had. Zwijgend at ze een croissant. De ober kwam met gebakken eieren aanzetten.
‘Je mag blijven Niels, zo goed ben ik jaren niet verzorgd.’
Hij leek haar opmerking niet te registreren. Zwijgend at hij zijn bord leeg.
Ze veegde haar mond af en wilde iets zeggen.
Niels gebaarde dat ze stil moest zijn. Zijn denkrimpel werd steeds dieper. Na enkele minuten kon ze zich niet meer beheersen en vroeg zacht: ‘Spijt dat je mij hierbij betrokken hebt?’
Hij pakte haar hand en knikte ontkennend en zei zacht: ‘Alles is nu ingewikkelder geworden.’
‘Hoezo? Of kan je het daar ook niet over hebben?’
Hij keek even verstoord.
‘Ik bedoel het serieus Niels, heus, als ik je kan helpen… kan ik eindelijk iets terug doen. Jij hebt mij toen zo goed opgevangen.’
Hij bromde enkele onverstaanbare woorden en keek haar toen aan. ‘Ze waren erg onder de indruk. Ik gaf mijn mensen de files die jij… alleen… ze zijn woedend dat ik hun eigen mensen had gepasseerd.’
‘Zo, nu zitten we beiden diep in de shit?’
‘Och…’
‘Vind je het eigenlijk leuk wat je doet? Destijds leek je zo enthousiast voor de archeologie en nu…’
Hij knikte.
Larry kwam aangeslenterd. Hij wenkte en ze stond op.
‘Ten eerste mijn excuses. Pieter wil graag dat jij de presentatie vanmiddag doet, net zoals afgesproken.’
‘En als ik dat nu niet meer wil?’
‘Tess, toe, alsjeblieft.’
‘Luister even… ik laat niet met me sollen. Als Pieter wil dat ik voor hem blijf werken, zal hij mij dit zelf moeten zeggen en niet door een loopjongen.’
Met een gezicht als een donderwolk zei Larry: ‘Ik zei toch dat het me speet?’
‘Doe jij dit altijd? Mensen voor schut zetten om bij Pieter goede sier te maken? Ben je soms uit op mijn job? Zo goed ben je heus niet hoor.’
Larry liep rood aan.
‘Het is beter de dingen bij zijn naam te noemen. Ik doe mijn werk serieus en ik ben niet thuis voor die stomme geintjes. Je hebt niet alleen mij maar ook Niels hiermee voor schut gezet. Dingen doen waar jij de ballen van af weet… daar hou ik niet van. Laat Pieter bellen, dan doe ik vanmiddag de presentatie en dan mag jij de diapresentatie verzorgen.’
Ze draaide zich om en liep naar haar kamer. Even dacht ze eraan om een bad te nemen, maar ze bedacht zich. Met haar badpak en de veel te grote kamerjas liep ze naar het zwembad.
Niels rende haar achterna. ‘Wacht, ik ga met je mee.’
‘Oké, ik ga vast,’ zei Tess.
Ze kwam net onder de douche vandaan en zag een louche kerel het water in lopen. Instinctmatig zette ze de douche weer aan en wachtte ongeduldig op Niels.
Hij kwam op zijn dooie gemak aanlopen, keek even speurend rond en maakte een rare grimas toen ze hem wenkte.
‘Een engerd in het water…’
Hij schoot in de lach, maar keek grimmig toen hij de man had gezien.
‘Sorry Niels, maar ik durf zonder jou het water niet in. Zag je die ogen? IJskoud, echte killer ogen en als die vent met de tatoeage hier ook is…’
‘Wil je nog zwemmen?’
Ze knikte ontkennend.
Ze wees naar de haken.
‘Kan je mijn badjas aangeven?’
Samen liepen ze de gang op. Ze stak haar hand in de zak van haar badjas en slaakte een kreet.
‘Niels, je gaf de verkeerde. Kom gauw terug, mijn kamersleutel…’
In het zwembad hing geen badjas meer en de man was verdwenen.
‘Wat zit in de zak van deze jas?’
‘Een mobieltje.’
‘Geen kamersleutel?’
‘Nee… straks komt hij…’
‘Geen paniek, op die kaart staat toch geen kamernummer. Kom, bij de receptie weten ze hier wel raad mee.’
‘Zeg dat mobieltje… wil je dat laten nakijken?’
Niels keek haar aan en hief bestraffend een vinger op. Plagend zei hij: ‘Daaraan zou ik nooit gedacht hebben.’
‘Een simkaart is zo te kopiëren, maar dan moet ik wel de apparatuur hebben.’
Ze stonden voor haar kamerdeur. Niels opende die met de nieuwe kaart, liet haar voorgaan en liep ook haar kamer in. Hij trok de deur dicht. ‘Hoe zit het nu met je werk?’
‘Ik moet om 3 uur de presentatie doen. Wil je komen luisteren?’
‘Meen je dat?’
‘Ja, het is heel iets nieuws.’
‘Ik kom graag. Mag ik jou voor vanavond uitnodigen voor een cocktail bij de Amerikaanse ambassadeur?’
Ze grinnikte en gaf hem een por. ‘Deal, dress code?’
‘Ik trek mijn smoking aan.’
‘Wow. Zal je vast goed staan.’
Hij keek schaapachtig.
‘Ik wist niet dat je verlegen kon zijn.’
‘Tess, je maakt me af en toe in de war.’
Ze trok een pruimenmondje.
Hij kuchte ongemakkelijk.
‘Nou, is er iets?’
‘Ik… eh…’
‘Is het zo erg om toe te geven dat je iets voor mij voelt?’
Hij kreunde. ‘Ik moest je uitnodigen, want op de ambassade willen ze je testen voordat ze je engageren voor…’
Ze wilde hem een klap geven, maar hij pakte haar arm stevig vast.
‘Au, je doet me pijn.’
‘Laat me eerst uitspreken.’
Mokkend gaf ze toe, maar siste snel: ‘Klootzak.’
‘Tess, jouw probleem is dat je te intelligent bent.’
‘Huh, te intelligent, bedoel je geniaal? Verdorie, dacht ik net… geen vent wil mij om die hersens.’
Niels keek haar alleen maar aan. Plotseling kuste hij haar en fluisterde: ‘Ik ben verliefd op je geworden, maar de situatie is niet bepaald de gemakkelijkste. Ik kan met dit werk geen relatie hebben.’
Ze pakte zijn hoofd met beide handen en terwijl ze hem vurig kuste trok ze zijn zwembroek naar beneden.
‘Half drie! De presentatie,’ riep ze en sprong het bed uit.
Pijlsnel nam ze een douche. Niels kwam haar achterna. ‘Wil je nog?’
‘Wat… vrijen of dat je meekomt?’
Ze voelde een speelse tik op haar billen.
Zeven voor drie was ze helemaal klaar. Ze deed parels in haar oren, keek keurend in de spiegel en streek een vouw uit haar jasje.
Larry stond zenuwachtig bij de ingang van de bijna gevulde zaal. ‘Waar was je?’
‘Ik heb mij mentaal voorbereid. Vooruit, ik ben er toch… heb jij die dia’s klaar?’
Larry keek Niels aan en zei snierend: ‘Zo, moest jij je ook voorbereiden?’
‘Tess heeft mij uitgenodigd, moet ik mijn kaartje laten zien, zodat jij een hoekje kunt afscheuren?’
Die zat zag Tess. Ze grinnikte en zag de eregast aankomen. Met gestrekte armen liep ze op de man af. ‘Welkom professor. Ik heb speciaal op u gewacht om u te kunnen zeggen hoe ik uw aanwezigheid op prijs stel.’
‘Tess, voor mijn beste leerling heb ik altijd belangstelling. Is dit je partner?’
Niels gaf de professor een hand en stelde zich voor.
Tess stak beide armen door die van de professor en van Niels en liep met hen naar het podium. Ze stopte bij de eerste rij en gebaarde dat ze konden gaan zitten.
Ze stapte het podium op, ging achter de katheder staan en boog licht na een kort applaus.
‘Alles uit haar hoofd,’ hoorde ze fluisteren toen het enorme applaus eindelijk verstild was.
Ze hief haar hand op. ‘Dank u, mocht een en ander niet duidelijk zijn, dan kunt u na de thee de diapresentatie bekijken die mijn assistent Larry u zal tonen.
Uit haar ooghoek zag ze dat Larry haar wel kon wurgen.
Na de felicitatie van de professor met haar voordracht, werd ze omringd door enthousiaste genodigden. Een uur later hield ze het wel voor gezien. Ze wenkte Niels. ‘Zeg, krijgen we iets te eten bij de Amerikanen? Laten we anders een broodje nemen voor ik na een glas bubbels teut ga worden.’
‘Goed idee, daarvoor hebben we nog even tijd. De taxi staat om half zeven voor.’
‘Taxi?’
‘Nou dienstauto dan.’
Ze hoorde Niels bellen. Hij gaf haar kamernummer op.
Tess trok haar mondhoeken omlaag en siste: ‘Wat?’
‘Ze brengen mijn smoking. Bezwaar?’
‘Ik heb een zwart jurkje. Ik neem aan dat ik niet in jeans kan verschijnen.’
‘Tess, nogmaals, het spijt me ontzettend, maar ik kan beter eerlijk zeggen hoe de zaken ervoor staan. Als ik niets gezegd zou hebben, zou je vast ontploffen tijdens die cocktail. Eigenlijk mag ik helemaal niets zeggen over een eventueel contract.’
‘Niels, maak er geen drama van, ik begrijp het, maar je weet dat ik er niet van hou om gemanipuleerd te worden.’
Niels drukte haar even tegen zich aan.
‘Zeg, op je kaart staat CIA, maar dit is niet het gangbare logo toch? Zit jij bij die geheime club die zogenaamd niet bestaat?’
Niels hield even zijn adem in.
‘Had ik goed gezien. Zeg maar niets. Ik weet nu genoeg. Ik hoop voor jou dat het goed betaalt.’
Aan zijn gezicht zag ze dat dit het geval was.
Een onopvallend busje met geblindeerde ramen stond voor. Een man in coltrui stapte uit en salueerde voor Niels. De man knikte haar toe en zei: ‘Avond Ma’m.’
‘Jules, mijn… onze bodyguard en chauffeur, een prima schutter.’
Even verstrakte ze.
Niels keek haar onderzoekend aan en fluisterde: ‘Wees niet benauwd, er zal niets gebeuren.’
Bij de ambassade toonde ze haar paspoort. De man bij de ingang gaf het niet terug.
‘Hé, Niels, ik wil mijn paspoort terug, officieel is het zelfs verboden om dit af te geven.’
‘Sorry, dat had ik je moeten zeggen. Veiligheidsvoorschriften.’
‘Zo dus daarom moest je schutter mee. Zou hij mij neerschieten als ik hier een scene ga maken?’
Niels wilde iets zeggen, maar ze lachte. ‘Geen paniek, voor 30.000 per maand zal ik braaf zijn.’
Hij gaf haar een speelse por.
Ze liepen door een metaal detector en werden door een bode naar de ontvangstzaal geleid. Ze hoorde toenemend geroezemoes. Bij de ingang stond een bediende met een zilveren blad met de champagne. Niels bood haar een glas aan en nam zelf ook. Samen liepen ze door.
Een gezette kalende man in smoking en een lintje in zijn revers stak zijn hand uit. ‘Zo kerel, goedenavond mevrouw, fijn dat u wilde komen. Ik heb veel over u gehoord.’
‘Dank u, prettig met u kennis te maken.’ De ambassadeur draaide zich al weer om naar andere gasten. Tess telde een man of dertig.
‘Is dat alles?’ vroeg ze aan Niels en nam een hapje zalm dat haar werd voorgehouden.
‘Toch niet vergiftigd hoop ik?’
‘Jouw grapjes…’
‘Kan je daar niet tegen? Ik vind het hoogst vermakelijk. Word ik straks vastgebonden en moet ik aan een leugendetector?’
‘Zo ongeveer… ja.’
‘God Niels, ze moeten toch een betere methode hebben, dit is zo ouderwets.’
‘Weet jij een betere?’
‘Zeker, die heb ik ontwikkeld. Wel een dure grap, maar veel betrouwbaarder.’
‘Ik zal ze dat melden.’
‘Wat weten ze al van mij? Heb jij ze al het een en ander verteld? Aan je gezicht te oordelen vast wel en anders had je mij zeker niet mee genomen.’
Niels keek op zijn horloge en mompelde iets van nu moeten ze toch komen.
Enkele seconden later kwam er een bode die hen discreet wenkte om hem te volgen. Ze klommen een trap op en Niels werd verzocht op de gang te wachten. Hij ging zitten. Duurt vast een tijdje, dacht ze.
In het kamertje, uitgerust met haar bekende apparatuur werd ze vriendelijk verzocht plaats te nemen.
‘Mevrouw, eerst… we zijn onder de indruk van de manier waarop u de gegevens voor mijnheer Smith hebt verkregen.’
‘Och, zo moeilijk was dat niet.’
‘Van wie hebt u dat hacken geleerd.’
‘Dat gaat u niets aan.’
‘Toch wel mevrouw, voor de veiligheid… We bieden u een salaris van $ 30.000 per maand met een contract voor 6 maanden en daarvoor moeten we wel alles weten.’
‘Wat?’ liet ze zich ontvallen, ‘hebben jullie overal afluister apparatuur? Ik noemde dit bedrag als grapje aan Niels, eh Adam.’
‘Mevrouw, erewoord, dit is dan stom toeval. We kunnen veel, maar niet alles.’
‘Dat heb ik gemerkt aan deze ouderwetse troep waarmee jullie nog steeds werken.’
De man knikte begrijpend. Hij aarzelde om iets te vragen en streek peinzend met zijn hand over de punten van zijn lichtblauwe overhemd.
‘Stelt u die vraag maar,’ zei Tess.
‘Goed, wie was de hacker?’
‘Codenaam Raoul, een Indiër, ik leerde hem kennen op een computerseminar. Ik was onder de indruk van de manier waarop hij dit aanpakte en mocht een keer meekijken. Mijn fotografisch geheugen laat me nog niet in de steek.’
‘Juist ja. Ik begreep dat u ook een beter programma heeft voor deze troep, zoals u onze apparatuur noemt.’
‘Ja, dat kan ik leveren. Omgerekend in dollars $200.000, maar dan kunt u het ook op alle ambassades of consulaten of god weet waar, gebruiken.’
Hij knikte.
‘Bespreekt u het maar met uw superieuren en dan hoor ik het wel. Mijn bankrekening hoef ik dacht ik niet op te geven, want deze zult u ongetwijfeld al hebben uitgeplozen.’
‘U bent wel direct…’
‘Mijnheer…’
‘Sorry Patrick Vandenhove.’
‘In mijn beroep is tijd geld, dus laten we geen tijd verspillen. Ik ben bereid het contract te gaan tekenen, dus doet u maar snel uw werk.’
‘Hebt u nog contact met Raoul?’
‘Nee, ik zag hem alleen destijds. Hoorde vaag iets over Detroit, dat hij daar, getrouwd met een Amerikaanse, een brave huisvader is geworden.’
Hij tikte enkele woorden op de computer in.
‘Singh?’
‘Patrick, ik weet zijn achternaam niet eens.’
Niels zat nog op de gang toen ze de deur uitliep. Met een grote grijns zei ze: ‘Half jaar gekregen met een mooi salaris, verdien jij ook zoveel?’
Ze toonde het contract en opende de deur weer om het terug te geven.
‘Patrick wil niet dat iemand dit kan inpikken. Ik neem aan dat hij zich hieraan prima houdt.’
Niels sloot even zijn ogen. ‘Ze zijn hiermee erg correct.’
‘Oké, wat doen we nou? Ik moest jouw orders opvolgen. Kan ik blijven werken of hoe zit dat?’
‘Ga gewoon door met je werk. Als ik het nodig acht om jou te contacteren, doe je gewoon wat ik je vraag. Je mag geen materiaal achterhouden.’
‘Dat hoef ik niet. Ik heb trouwens een fotografisch geheugen, maar dat wist je misschien al. Zeg, die kaper… ik wilde Patrick hier niet over lastig vallen, maar nu ik toch goed gevonden ben… kunnen we die vent te grazen nemen?’
Samen liepen ze de trap af. Beneden was het al helemaal donker.
‘Staat Jules nog voor?’
Hij knikte en pakte zijn mobieltje waar hij alleen één toets intikte.
‘Krijg ik ook een auto met chauffeur? Liefst een roze met panterbekleding.’
Niels schoot in de lach.
‘Hemel het is al over twaalf. Op naar het hotel zeker of moet er nog iets gebeuren?’
‘Nee, voor vandaag is het genoeg.’
‘Niels, ik noem je liever zo, mag ik jouw appartement eens zien?’
‘Beter van niet Tess.’
‘De veiligheid, zeker…’
Hij knikte.
‘Daar vind ik geen barst aan. Leuk om een half jaar flink te kunnen sparen, maar daarna hou ik het wel voor gezien. Ik ben liever mijn eigen baas. Met dit bedrag als startkapitaal, zal me dat wel lukken. Nu heb ik voldoende naam gemaakt. Pieter zal het niet leuk vinden, maar kom laten we het licht uitdoen.’
Ineengestrengeld werd Tess wakker. Het was al half negen. Niels sliep nog. Ze gaf hem een kus en wilde naar de badkamer gaan. Hij trok haar op zich.
‘Zo, wat moet ik vandaag voor je doen,’ vroeg ze plagend, ‘hoort bevredigen daar ook bij? Op commando?’
In de badkamer vroeg ze: ‘Zeg, weten ze ook dat we met elkaar…’
‘Waarschijnlijk vermoedt Patrick dit wel. Hij is toppsycholoog.’
‘Krijg ik een speciale laptop?’
‘Nee, je rapporteert aan mij.’
‘Hoeveel lui staan boven jou?’
‘Niemand.’
‘Wat? Ik neem aan dat je geen een-pitter bent.’
‘Nee, ik heb 300 man onder me.’
‘Goh, ik ben onder de indruk.’
‘Wat wil die Pieter dat je nog in Cairo doet?’
‘Je kunt hem dat zelf vragen, of moet ik gewoon blijven doen? Maar hoe pak ik het aan als ik een klusje voor jou moet doen?’
‘Dan krijgt hij een bericht.’
‘Oké. Dus we zien elkaar niet meer voorlopig.’
‘Nee,’ hoorde ze hem zacht zeggen.
Ze pakte zijn hand en kneep erin.
Niels werd weer zakelijk. Hij kleedde zich snel aan. ‘We kunnen nog samen ontbijten, daarna ga ik er vandoor.’
Beneden zat Larry met een gezicht als een oorwurm.
Tess hield haar hand op. ‘Larry, we staan nu quitte. Hou er maar over op. Wat staat er vandaag op het programma?’
‘Een persconferentie. Pieter houdt contact met de video.’
‘Hoe laat?’
‘Over een uur.’
‘Life uitzending?’
Larry knikte.
‘Goed, dan verkleed ik me na het ontbijt. Power dressing, daar houdt Pieter van.’
Larry keek haar met een scheef gezicht aan.
‘Ik bedoel er niets mee, dat hoort toch bij mijn baantje?’
Ze hoorde hem snuivend baantje herhalen.
Na een croissant en een ei stond ze op. ‘Heb jij de tekst?’
Grommend overhandigde hij een map.
‘Mooi, kan ik op de wc doornemen.’ Ze stak haar tong uit en liep naar haar kamer. Even leunde ze tegen de deur. Alle spullen van Niels waren weg. Ook haar euforie was gedeeltelijk weggeëbd, maar het idee dat ze contact zouden houden, stemde haar weer vrolijk.